Яқин танишимга пул йиғин қилиб турганимизда, пул кераклигини билиб қолдим. Кўпчилик олдида ҳижолат бўлмасин деб, «мен бериб тураман», десам, 3–4 кунда ишлаётган уйимнинг эгаси пул ташлаб беради, тушиши билан сенга ташлаб бераман, деди. «Ҳоп», деб пулни бердим.

Орадан 2 ҳафта ўтди — танишим жим. Кейин телеграмига кириб: «3–4 кунда пул тушади, ташлаб бераман», дегандинг, йўқ бўлиб кетдинг, деб хабар ёздим. 3–4 соатдан кейин хабар келди. Очсам, ҳол-аҳвол сўраган, кейин ўзининг вазиятини тушунтириб, охирида «ҳижолат бўлма, бераман», дебди.

Кейин мен ҳам ёзиб юбордим: «Мен бу пулга ҳижолат бўлганимда, сенга ўз ихтиёрим билан қарз бермасдим. Бу вазиятда мен эмас, 4 кун деб йўқ бўлиб кетган сен ҳижолат бўлишинг керак», деб.

Шунақа одамларга ҳайрон қоламан. Қарз масаласида қарз олишади-да, кейин йўқ бўлиб кетишади. «Айтилган муддат» деган тушунча йўқ. Мен бундай одамлар билан бир марта олди-берди қиламан. «Панд едимми», қайта сўраса, юзига айтаман “Сенга қарз йўқ” деб.

Яна вазиятини тушунтириб, «қарз бермасанг, бошқа сўрайдиган одамим йўқ», деб қўймаса, сабаби қониқтирса, ўша пулни кечиб бераман. Берса — оламан, бермаса — сўрамайман.

👉 @Abduqahhorov_Abduvahob

Мардикор (бўлган воқеалар асосидаги кичик ибратли xикоя)

Янги уйга кучиш арафасида ховлини тартибга солиш ишлари купайиб кетганлиги сабабли уйга МАРДИКОР олиб келиб, ишларни бажаришни ният қилдим ва мардикор бозорига, мардикор ёллаш учун бордим...
Одам кўп, ҳамма маркдикор бозорга ТИРИКЧИЛИК мақсадида чиққанлар ўзини таклиф килган. Шуларнинг орасида бир одам турар эди. Кўринишидан яхши кийинган, сиртдан эътибор бериб қараганда эса кўринишидан умуман мардикорга ўхшамайди...
Билмайман нима, ўша одамнинг олдига Бориб қандай қилиб “сиз ҳам ишлайсизми” деб сўраганимни ўзим ҳам билмай қолибман.У киши эса “ха, мен ҳам ишлайман”~ деди ва мен у кишини ишга таклиф қилдим. Биз ўша киши билан уйга келдик, ишларни келишиб олдик...
Ёлланган киши ўзаро келишилган ишини бажаришга киришди. Иш хажми камида 4 кунлик бўлсада, у 2 кун ичида белгиланган ишларни ниҳоясига етказди.,.
Иш давомида у кишидан қаерлик эканлигини ва аниқ яшаш манзилини сўрадим. Мақсад эса, келажакда яна бошқа шу каби ишлар чиқса ёллаш эди. У киши ўзининг <<МАНЗИЛИНИ>> берди...
Орадан бир қанча вақт ўтди. Уйимда яна мардикор ёлланадиган иш чиқиб қолди. Шунда мен ўша кишини -> ЭСЛАБ ва ўзи берган манзил бўйича излаб бордим. Астағфируллох, қайси кўз билан кўрайки у берган манзилда мен кутмаган манзара пайдо бўлди ва унинг уйини кўриб хайратга тушиб қолдим !
Аввалига, ишонқирамай турдим, аммо кейин эса ўша одамнинг худди шу уйдан чиқиб келгач ғалати ҳолатга тушиб қолдим. Сабаби бу одамнинг уйи оддий ўрта ҳол аҳоли яшайдиган уйларга нисбатан бир неча бора хашаматли, чиройли ва хайбатли эди. Менга пешвоз чиқибоқ у киши:
---“Э…Э. келинг, келинг” дея қарши олди ва ичкарига таклиф қилди. Уйнинг ичи эса янада чиройли ва бекамикўст даржада эди. У менинг хайратга тушганимни сезгандай, бир пиёла чой узатиб,
----“ХАЙРОН бўлманг биродар” деб гап бошлади. Аслида менга қарашли бўлган неча фирмаларим, қўшимча савдо дўконларим фаолият кўрсатиб турибди. Аллоҳга шукур, пулга мухтожлигим йўқ. Лекин, отамиз бу дунёдан ўтишларидан олдин бир насиҳат қилган эдилар. Отам:
----“...ўғлим, агар мен учун эҳсон қилсанг пешона терингни тўкиб, меҳнат қилиб топган пулингдан эҳсон килгин” дея насиҳат қилган эдилар...
"ПЕШОНА ТЕРИНГ" билан топган пулингга қилган эҳсонинг мен учун манфаати тегишининг эҳтимоли, бошқа қилган эҳсонларингдан афзалроқдир деган эдилар. Буни тинглаб ўтириб нима дейишга тилим ЛОЛ бўлди. Фақатгина юзага чиққани кейинчалик Субаханоллох, Алхамдулилах, Аллаху Акбар тасбеҳу, истиғфор калималари бўлди...

👉 @Abduqahhorov_Abduvahob

Студентлик ҳаётим – 5-қисм

Аптекада иш ўрганиб бўлдим. Энди расмий равишда аптекага ишга киришим, пул топишга ҳаракат қилишим керак эди.

Бир кун аптекада турган вақтимда қадрдон абитуриентдошим Азимжон дори излаб келиб қолди. Дўстим САМПИда (Тошкент педиатрия институтида) ўқирди. Ундан-бундан гаплашиб бўлганимиздан сўнг, аптекада ишлаётгани, карантин сабабли ишлари анча яхши бўлиб кетганини айтиб қолди. Вазиятдан фойдаланиб, тезда аптекадан иш қидириб юрганлигимни айтдим. Дўстим эртага ишга кетишини, бориб вазиятни ўрганиб, жавобини айтишини айтди. Бу орада кунига 4–5 соат аптекага бориб иш ўрганиб, қолган вақтимда уй ишларини қилиб юрдим.

Бир куни дадамлар билан ариқларни тозалаётгандик. Ота-бола гаплашиб қолган пайтимиз, дадамларга машина олиб беришларини илтимос қилдим. Бунга сабаб — институтда мени бошқа гуруҳга ўтказишган эди. Янги гуруҳимда ўзига тўқ бой оила фарзандлари кўп бўлиб, айрим курсдошларимда машина бор эди. Энг алам қилгани — курсдош болалар қолиб, баъзи курсдош қизларда ҳам машина бор эди. Бизда ҳам оилавий шароит яхши бўлаганлиги сабаб, бемалол машина олиб беришлари мумкин эди.

Дадамлардан энди розилик оламан деб турган пайтим, кўчадан дадамнинг энг яқин танишларидан бири ўтиб қолди. “Ҳа, ота-бола гаплашиб қолибсизлар-а,” дедилар. Шунда дадам: “Ўғлим машина олиб беринг, ўқишга бориб келаман, бекор вақтимда такси қиламан, деяпти,” дедилар.

Танишлари эса: “Умуман олиб берманг, ҳозир олиб берсангиз, ўқишни ташлаб қўяди. Бекорчи ўртоқларига қўшилиб, машинасига қизларни солиб айлантириб юради, кечалари такси қиламан деб тантираб юради. Ўзингиз биласиз, Тошкентда кечқурун такси қилиш хавфли,” деб жуфтакни ростлади.

Кейин қанча ҳаракат қилмай, дадам: “Танишим тўғри гапиряпти. Мен сенга тўғри тарбия берганман. Бекорчи бўлиб дайдиб юрмасанглигингни биламан. Таксичилик қилсанг, ҳар хил одам чиқади. Бирор муаммога дуч келиб қолсан-чи? Шунинг учун ҳозир яхши ўқигин. Ҳозир 3-курсни тугатяпсан, яна 3 йил ўқишинг қолди. Шуни яхшилаб ўқиб битиргин. Битиришинг билан, бирорта яхши машина олиб бераман,” дедилар ва шу ерда гапга нуқта қўйдилар.

Шу пайт дадамларни совутишга ҳаракат қилган танишлари кўзимга шайтондай кўриниб кетди. Ўша онда “дадамлар олиб беришмаса, ўзим оламан!” деб, жиддий қарор қабул қилдим.

Уйга кириб, онамларга бўлган воқеани айтдим. Онамга “Бир йилдан кейин ўзим ишлаб машина олишимни, шу бир йил ичида қўлимдан нима келса, ҳаммасини қилишимни айтиб, вада бердим”.

Тезда телефонни олиб, абитуриентдошим Азимжонга қўнғироқ қилдим. “Аптекада гаплашганимизда, Тошкентга ишга қайтсам, бошлиқ билан гаплашиб кўраман, дегандингиз. Жой бўлиб қолмадими?” деб сўрадим.

Азимжон: “Ҳали жой бўшамади, лекин хўжайин билан яхши муносабатдаман. Келаверинг, ишга кириш ҳам бир гап бўлар,” деди.

Энди ичимдаги бу энергия билан бир кун ҳам уйда қола олмасдим. Эни менга на карантинлиги, на қишлоқда ўртоқларим билан юриш қизиқ эмасди. Эртасигaёқ дадамлардан рухсат олиб, Тошкентга ишлаш учун жўнадим.
Давоми бор…

👉 1-қисм 👉2-қисм 👉3-қисм

👉 4-қисм

👉 @Abduqahhorov_Abduvahob

Бир шаҳарда одамлар гўзал бир бино қуришибди.

У  жуда кўркам эди. Устунлари, нақшлари, гумбазлари, пештоқлар, хуллас ҳамма ҳамма нарсаси жуда гўзал эди.
Келган одамлар устунларни, чиройли бўёқлар билан чизилган нақшларни, пардаларию пештоқларини мақтар эди.
Лекин, бинони энг баланд қисмида томга қоқилган бир мих ҳақида ҳеч ким гапирмасди. Бир куни мих ўйлаб қолибди: “ҳамма
қисмларни, ҳатто оёқни тагида ётган гиламни ҳам
мақташади, мен ҳақимда биров эсламайди ҳам.
Демак мени бу бинога бирор фойдам йўқ”, деб турган
жойидан суғрилиб ўзини пастга ташлабди.
Ўша куни қаттиқ шамол бўлиб, михсиз қолган томни ўша қисмини шамол учириб юборибди, қаттиқ ёмғир ёғиб хонани ичига кўп сув кирибди.
Бўёқлар бўялиб кетибди, гиламлар лойқага ботибди, пардаларни расвоси чиқиб, пештоқларгача зарар кўрибди.
Ва мих буларни кўриб, одамлар уни гапирмагани, у ҳақида билмагани билан унинг бу хонага аҳамияти қанчалигини англабди.

Қиссадан хисса шуки, базан сезилмасада ҳар бир инсоннинг бу ҳаётда ўз ўрни бор, улар ҳам шу жамиятнинг муҳим бир бўлаги ҳисобланади.

👉 @Abduqahhorov_Abduvahob

Студентлик ҳаётим — 6-қисм

Шундай қилиб, ўртоғимнинг чақируви билан энергияга тўлганча, Тошкентга келдим. Келишим билан дўстим мени аптека бошлиғининг олдига олиб кирди. У ерда мендан 5-6 хил дори ҳақида сўраб, улар қайси гуруҳга кириши ва нимада қўлланилиши ҳақида саволлар берди. Иккитасига жавоб топдим, қолганларига эса билмадим.

«Билмас экансан-да», деди. Мен эса:
— Мажбур бўлиб биламан, аввал кўп ишлаганман дедим. Лекин ишламай қўйганимга анча вақт бўлди, шунинг учун эсимдан чиқибди, — деб ёлғон қўшиб жавоб бердим. Шунга мажбур эдим. Чунки билмайман янгиман десам ишга олмас эди.

Шундай қилиб, бир ҳафталик синов муддати билан ишга қабул қилиндим. Ўша куннинг ўзида савдода тура бошладим. Кўпгина дорилар қаерда туради, нимага ишлатилади — билмаганим учун авваллари анча қийналдим. Бу ердаги дорилар сони олдинги иш жойимга нисбатан уч баробар кўп эди. Бу дегани аптекадаги 70% дорини қаерда туриши ва нимага ишлатилишини билмайман. Секинлик билан янги дориларни ўргана бошладим.

Шу тариқа янги ҳаёт бошланди. Дўстим аптекада Заведующий бўлгани учун ишимиз анча эркин эди. Ҳам ойлик олдик, ҳам аптекада йўқ бўлган дориларни кўчадан олиб келиб сотдик. Бу билан ойлик тушум ҳам анча яхшиланди.

Мақсад аниқ эди: кундузлари ўқиш, ўқишдан кейин икки соат ухлаб, кечаси тўлиқ ишлаш. Шундай қилиб, бир йил ичида 50 миллион сўм жамғардим. Энди машина олсам ҳам бўларди. “Матиз” учун пул йиғилган эди. Энди фақат машина олиб, миниб бориб: «Мана, уддаладим!» — дейиш қолганди.

Бу орада уйга бориб келишимга тўғри келди. Пулни қолдириб, уйга қайтдим. Кечки пайт дадам билан гаплашиб ўтирардик. Дадамлар тўйга бориб келишган экан. Тўйда яқин танишларидан бирининг ўғли пул топиб, дадасидан маслахатсиз машина олиб миниб келганини айтиб, ўғлидан бироз ранжиганини айтган экан.

«Яхши ишлабди-да, дада», дедим.
Дадам эса:
— Ҳа, ишлабди, лекин хато ҳам қилибди, — дедилар.

— Нега, нимаси хато? — деб сўрадим.
— Ҳар қандай йигит катта бўлиб, пул топганидан кейин бирор нарса олишдан олдин дадасидан рухсат олиб, маслахат қилиб, унинг розилиги билан олиши керак, — дедилар.

Шу сўзлар менга қаттиқ таъсир қилди. Ана ўша пайтда ўзим ҳам шундай қилмоқчи эдим. Эртаси куни яна ишга қайтдим. Дадамнинг ўша гапларидан сўнг машина ҳам ололмасдим. Энди пул бор, лекин уни нима қилишимни билмай қолдим.

Агар пулни олиб бориб: «Мана», деб дадамга берсам, “пулни яшириб йиғган”, деб ўйлашлари мумкин. Бу эса тўғри эмас. Чунки мен бу пулни, дадамлардан хафа бўлган пайтим, ўша хафагарчиликдан куч олиб, “ўзим ишлаб машина оламан”, деб йиғган эдим. Лекин буни дадам билмайдилар.

Агар: «Дадамларга машина совға қилай», десам, бу пулга ўзлари миниб юрган машиналаридан яхши машина бермас эди. Энди қўлимда пул бор, лекин нима қилишимни билмай қолдим. Давоми бор…

👉1-қисм 👉2-қисм 👉3-қисм

👉4-қисм 👉5-қисм

👉 @Abduqahhorov_Abduvahob

Студентлик ҳаётим — 7-қисм. Якун

Бу пулларни нима қилишни билмай, 10-15 кун ўйланиб юрдим. Ҳар куни хаёлга толиб, бир қарорга кела олмас эдим.

Бир куни кутилмаганда, акам Телеграм орқали хабар ёздилар:
“Ука, дадамларга машина совға қилсакмикин? Яхшироғидан. Пул бор. Машинани танласак, етмаганини бўлиб тўлашга оламиз. Нима дейсан?”

Нима ҳам дердим? Акамнинг бу гаплари менинг ҳам кўнглимдаги орзу эди.
“Албатта, ака. Зўр бўлади,” дедим.

“Ака, менда ҳам озроқ пул бор, қўшаман,” дедим.
Акам эса меҳрибонлик билан:
“Узинг студентсан, пулинг ўзингда турсин, керак бўлади. Машинани олиб, ҳаммамизнинг номимиздан топширамиз,” дедилар.

Мен эса қаттиқ туриб:
“Йўқ, ака. Менинг ҳам, кичик бўлса-да, ҳиссам қўшилишини хоҳлайман,” дедим.

Шу тариқа машина қидиришга тушдик. 3-4 кунлик изланишлар натижасида Hyundai Tucson номли кроссовер машинани совға қилишга қарор қилдик.

Машина қиммат бўлгани сабабли, пулимиз етмади. 50% тўлаб, қолганини бўлиб тўлашга олдик.

Энди менчалик хурсанд одам йўқ эди. Гарчи берган пулим машинанинг тўртта шинасига зўрға етса-да, ўз ҳиссамни қўшганимдан бахтли эдим.

Шу тариқа машинани олиб келдик ва дадамларга совға қилдик.

Дадамлар жуда хурсанд бўлдилар. Уларнинг кўзларида илк марта хурсандчилик ёшини кўрдим. Бу кўз ёшлар — фарзандларидан фахрланиш кўз ёшлари эди. Ҳа, бу кўз ёшлар — кўп йиллик меҳнат, машаққат ва орзуларнинг рўёбга чиққанини тасдиқловчи кўз ёшлари эди.

Дадамларга машина совға қилганимиздан сўнг, улар миниб юрган Кобалт эгасиз қолиб кетди. Энди унга янги хўжайин керак эди. Ва бу масъулиятли ишни мен ўз зиммамга олдим.

Шу тариқа мен ҳам кутилмаганда машиналик бўлиб қолдим. Бу — менинг ҳаётимдаги биринчи машинам эди.

Давоми йўқ!

👉1-қисм 👉2-қисм 👉3-қисм

👉4-қисм 👉5-қисм 👉6-қисм

👉7-қисм

👉 @Abduqahhorov_Abduvahob

Бугунча хотиржам ухлай биродар,
Ғамларни эслатма ҳуш ўтсин туним.
Сўнг ўзи энг тўғри йўлни кўрсатар,
Аллоҳга таваккал эртанги куним.

👉 @Abduqahhorov_Abduvahob

Бир гуруҳ олимлар тадқиқот ўтказишибди. Мақсад: машҳур худосизлар ўлимлари олдидан нима дейишганини аниқлаш.
Мана натижалар:

(ўқиётганда “тавба, тавба” деб турсак яхши бўлади, деб ўйлайман)

Фридрих Ницше.

Эсини йўқотиб қўйган. Кучукдай ҳуриб темир қафас ичида жон берган.

Вольтер. Буюк масхарачи.

Якуни мудҳиш бўлган. Тун бўйи кечирилишини сўраб дод солиб чиққан. Ҳамширасининг сўзлари: “Европанинг ҳамма пулини берса ҳам Вольтернинг ўлимидек ўлимни кўришни истамайман”.

Давид Хьюм – атеист.

Ўлими олдидан тинимсиз: “Мен оловнинг ичидаман!” деб дод солган. Ўлими даҳшатли бўлган.

Наполеон – император.

Унинг табиби қуйидагини ёзган: “Император ёлғизликда, ҳамма уни ташлаб кетган ҳолда ўлди. Унинг ўлим билан олишуви мудхиш бўлди...”

Карл IX.

“Мен ҳалок бўлдим! Мен буни тушуниб турибман”.

Гоббс – инглиз файласуфи.

“Мен мудхиш зулматга сакраш олдида турибман”.

Ленин.

Эси оғган ҳолда ўлди. Стол, стуллардан гуноҳлари учун кечирим сўраган...
Қаранг-ки, у миллионлаб одамлар учун раҳнамо ва идеал бўлган!

Ягода. Совет яширин полицияси бошлиғи.

“Худо мавжуд бўлиши керак! У мени гуноҳларим учун жазолаяпти”.

Зиновьев: – Лениннинг ҳамроҳи.

Сталин буйруғи билан отиб ташланган. “Қулоқ тут, Исроил, Худомиз – Якка Худодир!” – бу атеистик давлат раҳбарларидан бирининг охирги сўзлари.

Ярославский.

Интернационал атеистик ҳаракати президенти: “Ўтинаман, китобларимнинг ҳаммасини ёқиб юборинг! Муқаддасга бир қаранг! У анчадан бери мени кутяпти. У шу ерда!”

Джон Леннон.

Машхурлигининг чўққиси (1966 й.) пайтида Американинг етакчи журналига берган интервьюсида Ийсо алайҳиссалом тўғрисида: “Бугун биз ундан машҳур бўлиб кетдик!” деган. Ажабланарлиси – уни отиб ўлдирган қотил унинг айнан машҳурлигини тортиб олишни, яъни машҳур одамнинг қотили сифатида машҳур бўлишни, мақсад қилган экан.

Бразилия сиёсатшуноси Танкредо ди Амейдо Невес.

Сайлов пайтида: “Агарда мен 500000 овоз олсам ҳатто Худо ҳам мени президентлик лавозимидан тушира олмайди!”, деган.
У шунча овоз олди. Аммо президент бўлишидан бир кун олдин касал бўлиб ўлди.

Бразилиялик композитор, қўшиқчи, шоир.

Рио де Жанейрода ўтказилган шоуда сигаретасининг тутунини осмонга пуфлаб: “Бу сенга, Худо!”, деди. 32 ёшида СПИДдан ҳалок бўлди.

Титаникни ясаган инженер.

Ясаш ишлари якунлангандан кейин репортёрлар кеманинг қай даражада ҳавфсиз эканлигини сўрашганда: “Энди уни Худо ҳам чўктира олмайди!”, деган экан. Албатта ҳар бир киши у билан нима содир бўлганини жуда яхши билади.

👉 @Abduqahhorov_Abduvahob

Ўқиш давомида курсдошларим билан Қашқадарёга, бир курсдошимизникига меҳмонга бордик. Курсдошим: “Бир келиб қолибсизлар— сизларни меҳмон қиламан,” деб бизларни кабоб қиладиган жойга олиб борди.

Кабобни ҳақиқатан Қашқадарёликлар жуда мазали қилиб тайёрлашини эшитган эдим. Курсдошим бизни худди шундай жойга олиб борди.

“Курсдошим энг зўр кабобларингиздан олиб келинг,” деди. Бир пайт бир метр келадиган катта бурда олиб келишди. Ярмини еб бўлганимда курсдошимдан сўрадим:

— Бу нимани гўшти? Жуда мазали, оғизда эрийди. Энди кетгунимизча ҳар куни шу ерга олиб кел, дедим.

Курсдошим:
— “Ширбоз”, — деди.

— Ширбоз нима? — деб сўрадим.

— Эшакнинг янги туғилган боласи, — деди у.

Гапини эшитиб ҳаловатим қочди. На ўша заҳоти чиқиб кетишни биламан, на еганимни қандай чиқаришни.

Офисантни чақириб:
— Бу нима гўштдан қилинган? — деб сўрасам, у ҳам:
— Ширбоз, — деб жавоб берди.

Асабим тугаб, охири:
— Ахир “ширбоз” нима дегани ўзи? — деб сўрасам,
у деди:
— Қўйнинг боласи, ака.

Шу тариқа, бир вақтнинг ўзида ҳам эшак, ҳам қўй гўштини егандай бўлдим.

Шу боис, курсдошу синфдошларга ишониб қолманг — баъзан бир ҳазил қилишади бутун умр кўзда ёш билан эслаб юрасиз.

👉 @Abduqahhorov_Abduvahob

Тавсия сифатида айтишим мумкин: агар оилада эркак киши сифатида ўз вазифангизни бажараётган бўлсангиз, бир жойда узоқ вақт туриб қолманг. Яъни, уйдан вақт-вақти билан узоқлашиб туриш керак.

Эркакнинг уйда узоқ қолиб кетиши уни майда-чуйда гапларга берилишга, аёлларга хос ҳаракат ва ҳиссиётларга мойил бўлиб қолишига, шунингдек, ўзгаришлар ва тажрибалардан маҳрум бўлишига олиб келади.

Мен бир йил Қўқон—Тошкент орасида юрдим. Ҳозирда эса бир ҳафтанинг ичида сафардаман. Сафарда юриб тушундимки, кўп жойларда менталитетимиз жуда ўзгариб кетибди. Масалан, бир обрўли жойга кириб овқатланмоқчи бўлганимда, ўзимни эркин тута олмадим. Аҳир у одамлар олдингидек эмас. Улар ўзгарган, ривожланган қайсидир маънода Европага тақлид қилгандек. Бунинг натижасида оддий бир таомга буюртма беришда ҳатто ҳаяжонланаётганимни ҳис қилдим.

Аслида, бундай қилишга ҳаққимиз йўқ. Эртага ота-онамиз, оиламиз ёки яқинларимизни бирор жойга олиб бориб, оддий таом буюртма беришда ўзимизни ноқулай ҳис қилсак, бу қандай ҳолат бўлади? Жиддий меҳмонлар билан таомланишда эса бу ҳолат яна ҳам салбий таъсир қилиши мумкин.

Шунинг учун маслахатим: ҳаётда ўз ўрнини топган, тажрибага эга инсонлар овқатланадиган ва дам оладиган жойларга киринг. Тортинманг. Бу сизнинг келажакда “қотиб қолиб” кетмаслигингизга, ривожланишингизга ва ҳаракатингиз ортишига хизмат қилади.

Бугун кечки овқатни ўзим қиляпман. Меҳмонда эдим, шогиртга рухсат бердим. Чунки шерик билан овқатланиш баъзан ўйлашга ва фикр юритишга имкон бермайди.

Ҳа, айтгандай, ҳозир ҳамма овқатни ея олмайман. Шунинг учун кечқурун қорним оч қолиши эҳтимолини ҳам ҳисобга олдим…

👉 @Abduqahhorov_Abduvahob

Сафардаги одам билан боғланиш маданияти

(Ўз тажрибамдан келиб чиқиб ёздим)

1. Етиб бориш вақтидан камида 1 соат ўтиб телефон қилинг. Турли сабабларга кўра киши кечикиб бориши, етиб боргач жойлашиши, мехмонга борган жойидагилар билан саломлашиши мумкин — буларнинг ҳаммаси вақт талаб қилади.

2. Имкон борича тўғридан-тўғри қўнғироқ қилманг. Аввал хабар ёзинг ва вақт бўлиши билан ўзи боғланишини сўранг.

3. Қўнғироқ қилганингизда, янги туғилган чақалоқдан тортиб, марҳум бувигасигача сўраш шарт эмас. Сафардаги одам билан имкон қадар қисқа ва мазмунли гаплашишга ҳаракат қилинг. Унинг атрофида одамлар бўлиши, у рульда ёки овқатланаётган бўлиши мумкин.

4. Агар ота-онангиз сафарда бўлишса, уларнинг вақтларини ҳисобга олган ҳолда, кунда камида бир марта телефонда гаплашишга ҳаракат қилинг. Ёшликда эътибор ортиқчадек туюлиши мумкин, аммо ёш улғайган сари инсон эътиборга, қизиқишга ва ғамхўрликка муҳтож бўлиб боради.

👉 @Abduqahhorov_Abduvahob

Қон бир, қалб бир, йўл нега узоқ?

Ака-ука ким, деган саволга ҳозирги кунда кўпинча шундай жавоб берилади:
Тўйда — нахорги ошгагина келиб-кетувчи.
Ўлганда — тўнни кийиб, тобут кўтарувчи.

Бироз ғалати, тўғрими?
Лекин аксарият ака-укалар шундай бўлиб қолмадими? Аканинг муаммоси — ўзига, уканинг ташвиши — ўзига. Гўё ҳар ким ўз йўлида. Йўқ, аслида бундай бўлмаслиги керак.

Ака ким? Ака менинг наздимда — отадан кейин турувчи зот.
Ука ким? Ука — отадан кейин қараб, қўллаб, назорат қилиб турулувчи масъулият.

Уйингизни алоҳида қилганингиз билан, қалбингизни, туғилган қорнингизни, қон томирингизни, болаликдаги хотираларингизни алоҳида қила олмайсиз. Дадамнинг бир гаплари бор эди: «Ялангаёқлар пайдо бўлди, қизил юзлар жудо бўлди.»
Ялангаёқлар — фарзандлар.
Қизил юзлар — ака-укалар.

Дадамлар акамлар билан менга бу мақолнинг хатолигини тушунтириб беришди. Бугун мендан сўрасангиз: «Аканг ким?» Мен жавоб бераман:
Акам — менинг кичик Дадам.

Агар акангиз ёки укангиз оғир аҳволда бўлса, меҳрибонлик қилиш учун ўлишини кутманг. Шундоқ ҳам у ўлса, меҳрибонлари етарли бўлади. Ахир унинг қариндош-уруғлари ва дўстлари «у ўлса, меҳрибонлик қиламиз» деб кутиб туришибди…

👉 @Abduqahhorov_Abduvahob

Ёш йигит Каъбада туриб фақат: "Эй тўғриларнинг, ҳаромдан ҳазар қилган бандаларининг ёрдамчиси - Аллоҳим, Сенга ҳамду санолар бўлсин!" - дея такрорларди.

Ёнидаги кишилардан бири ҳайратланиб сўради: - Биродар, нега фақат 1 та жумлани қайтаряпсиз, бошқа сўрайдиган тилагингиз йўқми?

Йигит бир пас жим тургач, ўз ҳолатига шундай изоҳ берди: - Бундан 7-8 йил олдин ҳам зиёратга келганимда, Каъбадан минг тилла танга солинган ҳамён топиб олдим.

Ичимда васваса бошланди: "Олтинларни олу чўнтагингга сол. Энди улар сеники, истаганингча харжласанг бўлади..."

Лекин бу гаплар шайтондан эканлигини ўз - ўзимга уқтирдим: "Йўқ, бу пуллар меники эмас, улардан фойдаланишим ҳаром".

Шу асно: " Ҳамёнимни йўқотдим, топиб олган борми?" - деган овоз эшитилди. Ҳалиги одамдан ҳамённинг таърифини, ичида қанча пул бўлганлигини сўрадим.
Гапларидан ҳамён унга тегишлилиги маълум бўлди - омонатни эгасига топширдим.

У менга суюнчи деб 30 тилла танга берди. Қўлимда пул билан бозорга йўл олдим ва у ерда болани мақтаб сотишаётгани устидан чиқдим.
Бояги боланинг тоза - покизалиги эътиборимни тортди.

Нархини сўрадим, 30 тилла эканини айтишди. Пулни бериб, асир болани сотиб олдим. Орадан бир - икки йил ўтди. Бола менга одоб ва садоқат билан хизмат қилди. Бир куни у билан бирга кетар эканмиз, қаршимиздан уч киши чиқди.

Шунда бола менга: "Хожам, сизга бир сирни очай - мен Форс амирининг ўғлиман. Келаётган кишилар эса отамнинг одамлари. Улар мени сотишингизни сўрайдилар, сиз яхши одамсиз, 30 минг олтиндан камига кўнманг. Қўрқманг, улар сизга зарар етказишмайди", деди.

Шундай қилиб асиримни ўттиз минг тиллага сотдим. Бу пуллар билан катта тижорат бошладим ва тез орада бойиб кетдим. Шундай кунларнинг бирида яқинларим: "Обрўли бир оиланинг қизи бор, отаси яқинда вафот этди. Сени шу қизга уйлантирмоқчимиз", деб қолишди. Мен рози бўлдим.

Тўй бўлди, никоҳ кечаси келиннинг сеплари орасида бир ҳамён диққатимни тортди. Рафиқамдан: "Бу нима?" - деб сўрадим.
У: "Отамнинг ҳамёни, ичида 970 тилла танга бор. Отам бу ҳамённи бир йили Каъбада йўқотган, топиб берган кишига 30 тангасини берган эканлар. Қолганини эса менга ҳадя қилиб, сепимга қўшганлар".

Қарангки, ўшанда Каъбада мен топиб олган олтинлар аслида ҳам ризқим экан. Агар эгасига бермаганимда ҳаром йўл билан келган бўларкан...

Такдиримизда биз учун аталган ризқимизга албатта эга бўламиз, факат ҳаром еки ҳалол йул оркали эга булишни узимиз хал қиламиз...

👉 @Abduqahhorov_Abduvahob